Een overzicht van leukemie
Leukemie is een algemene term die verwijst naar verschillende soorten bloedkanker. Leukemie kan individuen heel verschillend beïnvloeden, en behandelingen kunnen heel verschillend zijn, afhankelijk van het type leukemie dat ze hebben. Een persoon kan op elke leeftijd leukemie krijgen, maar bij volwassenen is leukemie het meest voorkomend bij kinderen ouder dan 60 jaar. Kinderen ontwikkelen over het algemeen geen kanker in dezelfde mate als oudere volwassenen. Wanneer kinderen echter kanker krijgen, is leukemie de meest voorkomende, wat goed is voor bijna één op de drie maligniteiten die in de tienerjaren jong zijn.
> Leukemiecellen in het beenmerg kunnen abnormale witte bloedcellen produceren.
Wat is leukemie?
Leukemie is een kanker van de bloedvormende cellen - die cellen in het lichaam die voortdurend uw voorraad rode en witte bloedcellen aanmaken, evenals de bloedplaatjes die uw bloed helpen stollen. Het type leukemie dat een persoon heeft hangt gedeeltelijk af van het type bloedvormende cel waaruit de leukemie is ontwikkeld.
Leukemie begint in het beenmerg - het sponsachtige, binnenste deel van bepaalde botten waar de bloedvormende cellen in overvloed worden aangetroffen.
Leukemiecellen in het beenmerg leiden tot abnormale productie van witte bloedcellen, die mogelijk in de bloedbaan worden gedetecteerd, ook wel de perifere bloedsomloop genoemd . Soms bij leukemie, kunnen bloedonderzoekingen aantonen dat er te veel witte bloedcellen en hoge aantallen vroege of onrijpe bloedcellen in de bloedsomloop zitten.
Op andere momenten kunnen er grote hoeveelheden van de bloedvormende cellen bekend zijn als blasten in het circulerende bloed. Leukemiecellen kunnen de normale bloedvormende cellen in het beenmerg verdringen, resulterend in lager dan normale niveaus van rode bloedcellen, witte bloedcellen en bloedplaatjes in het perifere bloed.
Zulke tekorten kunnen worden opgemerkt in bloedonderzoeken en ze kunnen ook symptomen veroorzaken.
Typen leukemie begrijpen
De vier belangrijkste soorten leukemie zijn:
- Acute lymfoblastische leukemie (ALL)
- Acute myelogene leukemie (AML)
- Chronische lymfatische leukemie (CLL)
- Chronische myelogene leukemie (CML)
Elke naam geeft, zoals u kunt zien, weer of de kanker wordt beschouwd als een acute of chronische leukemie.
- Acute leukemie verloopt meestal snel zonder behandeling.
- Chronische leukemie verloopt meestal langzamer. Een chronische leukemie kan echter het potentieel hebben om te 'transformeren' naar een meer agressieve, acute leukemie.
Acute leukemieën, zoals ALL en AML, ontwikkelen zich van vroege, onrijpe ontploffingen. Deze bloedvormende cellen stoppen niet met delen wanneer normale blasten dat zouden doen, en groei en progressie neigen sneller te zijn dan bij chronische leukemieën.
Chronische leukemieën zoals CLL en CML, daarentegen, komen voort uit bloedvormende cellen die volwassener zijn in vergelijking met ontploffing, hoewel ze nog steeds abnormaal zijn. Bloedonderzoek bij mensen met deze leukemie kan laten zien dat er weinig of geen blastcellen circuleren.
Deze kankers groeien gewoonlijk langzamer dan de acute leukemie.
Wat maakt leukemie Myelogeen of Lymfocytisch?
Naast het feit of het acuut of chronisch is, is het ook van belang of een leukemie myelogeen of lymfocytisch is, omdat dit ook kan helpen voorspellen hoe de kanker zich zal gedragen en hoe deze het best kan worden behandeld .
Om te begrijpen wat deze termen precies betekenen, hebt u een kort overzicht nodig van hoe uw lichaam normaal gesproken nieuwe bloedcellen maakt om de oude die sterven of versleten worden te vervangen:
Hoe verschillend ze ook zijn, alle volwassen rode en witte bloedcellen zijn afkomstig van zoiets als een 'cel met de voorouders', een hematopoietische stamcel of HSC . U hebt ook veel HSC's in uw beenmerg en sommige in uw bloed.
Van elke HSC komen meerdere 'generaties' van bloedvormende cellen voort in een reeks, door celdeling, die uiteindelijk aanleiding geeft tot de bekende rijpe celtypen die in menselijk bloed worden gevonden. Elke generatie is een stap voorwaarts naar volwassenheid, waarbij de volgende generatie relatief snel opkomt.
Cellen die tot verschillende generaties behoren, krijgen verschillende namen, zoals voorlopers of voorlopers, afhankelijk van hoe ver terug in de richting van de HSC in de 'stamboom' die u gaat.
Naarmate je vooruitgaat in de tijd, weg van de HSC, kun je beginnen te vertellen tot welke 'familie' een bloedvormende cel zal leiden.
De twee meest prominente families in de stamboom zijn de lymfoïde en myeloïde families. Verschillende termen zijn in gebruik om naar dezelfde familie te verwijzen; bijvoorbeeld lymfoïde en lymfocytische en myeloïde en myelogene.
- Lymfocytisch verwijst naar de familie die uiteindelijk aanleiding geeft tot volwassen lymfocyten, een groep witte bloedcellen.
- Myelogeen verwijst naar de familie die uiteindelijk aanleiding geeft tot rode bloedcellen, niet-lymfatische witte bloedcellen, waaronder neutrofielen, en cellen die uw bloedplaatjes maken, genaamd megakaryocyten, die het bloed helpen stollen.
Bij leukemie ontwikkelt de kanker zich in een cel die zich ergens in de 'stamboom' van nieuwe bloedcellen bevindt. Monsters met leukemiecellen, inclusief bloed- en biopsiemonsters, worden in het laboratorium geanalyseerd om te bepalen of de kankercellen ofwel myelogeen of lymfocytisch zijn.
Wat veroorzaakt mensen om leukemie te krijgen?
In de meeste gevallen weten wetenschappers niet precies hoe leukemie begint.
Maar voor sommige soorten leukemie zijn risicofactoren geïdentificeerd. Risicofactoren zijn koppelingen die wetenschappers helpen de ziekte en de ontwikkeling ervan beter te begrijpen. Maar alleen omdat u een risicofactor heeft, betekent dat niet dat u die ziekte noodzakelijkerwijs zult ontwikkelen.
Voorbeeld: voor AML zijn de volgende koppelingen gevonden, maar de meeste mensen die AML krijgen, hebben deze risicofactoren niet:
- Roken
- Langdurige blootstelling aan hoge niveaus van benzeen, een chemische stof die voorkomt in sigarettenrook en wordt gebruikt in bepaalde industrieën
- Eerdere behandeling met bepaalde chemotherapie medicijnen
- Hoge doses straling
- Bepaalde genetische aandoeningen aanwezig bij de geboorte
- Naaste familielid die AM kreeg
Hoge doses straling zijn ook gekoppeld aan ALL en CML. Familiegeschiedenis kan ook in sommige gevallen een rol spelen, zoals in CLL.
Algemene symptomen van leukemie
Symptomen van leukemie zijn in sommige gevallen flagrant en in wezen afwezig in andere, waarvan we weten dat het niet geruststellend is. Ze kunnen geleidelijk of plotseling opkomen. Soms kunnen de eerste tekenen en symptomen vaag zijn, zoals griepachtige symptomen en vermoeidheid, of kunnen frequente infecties voorkomen. Leukemie kan zich echter ook zichtbaarder en acuut ontwikkelen met meer voor de hand liggende waarschuwingssignalen . Symptomen om op te letten omvatten het volgende:
- Koorts
- Terugkerende infecties
- Abnormale blauwe plekken of bloedingen
- Vermoeidheid
- Zwakheid
- Intolerantie voor lichaamsbeweging
- Buikpijn of volheid
- Onbedoeld gewichtsverlies
- Uitbreiding van de lymfeklieren milt en / of lever
- Bot pijn
De meest voorkomende soorten leukemie kunnen symptomen veroorzaken zoals bot- en gewrichtspijn, koorts , nachtelijk zweten, vermoeidheid, zwakte, bleke huid, gemakkelijk bloeden of blauwe plekken , gewichtsverlies en andere, waaronder gezwollen lymfeklieren, milt en lever.
Symptomen van leukemie, zoals overmatig vermoeid en zwak voelen, wanneer ze afkomstig zijn van een tekort aan rode bloedcellen of bloedarmoede , kunnen ook een afspiegeling zijn van hoeveel van het gezonde beenmerg door leukemiecellen is ingenomen.
Symptomen van specifieke leukemie-typen
Soms kan een bepaald type of subset van leukemie een kenmerkend symptoom of reeks symptomen hebben dat niet zo gewoon is bij andere typen leukemie.
Bijvoorbeeld, acute promyelocytische leukemie, een subset van acute myeloïde leukemie , heeft enkele kenmerkende symptomen van zowel overmatig bloeden en stollen, naast de gebruikelijke, niet-specifieke leukemiesymptomen.
Bij acute lymfatische leukemie , die meestal kinderen treft, kan de leukemie de vloeistof rond de hersenen en het ruggenmerg binnendringen en daarmee gerelateerde symptomen veroorzaken, zoals hoofdpijn, wazig zien, misselijkheid en epileptische aanvallen (naast de gebruikelijke niet-specifieke symptomen).
Bij chronische myeloïde leukemie heeft maar liefst 40 procent van de patiënten helemaal geen symptomen en de diagnose kan volgen uit een routinecontrole of een bezoek voor een andere zorg.
Leukemie-diagnose
Wanneer symptomen, lichamelijke onderzoeksbevindingen, medische geschiedenis en andere aanwijzingen suggereren dat leukemie mogelijk is, kan een verscheidenheid aan verschillende tests worden gebruikt om een officiële diagnose te stellen. Bloedonderzoek en beenmergtesten zijn over het algemeen nodig om de ziekte te bevestigen, en in sommige gevallen kan ruggenmerg worden uitgevoerd. Bloedonderzoek en beenmergtests helpen ook om AML-, ALL-, CML- en CLL-subtypes te identificeren. Monsters van andere sites kunnen ook worden gebruikt om de leukemie te helpen evalueren en om de behandeling te helpen begeleiden.
Bloedtesten
Het volledige bloedbeeld, of CBC , omvat het geautomatiseerd tellen van bloedcellen van verschillende typen om te bepalen of uw cijfers in een normaal of abnormaal bereik vallen. De CBC wordt vaak gedaan samen met een 'differentieel' aantal, dat nummers van elk van de soorten cellen, zoals neutrofielen en lymfocyten, zal geven onder de overkoepelende term 'witte bloedcel'.
Het bloeduitstrijkje geeft een nadere kijk: het wordt gedaan om bloedcellen microscopisch te evalueren, vaak nadat een geautomatiseerde CBC met differentieel erop wijst dat er abnormale of onrijpe cellen aanwezig zijn. In een bloeduitstrijkje kunnen de onrijpe cellen en abnormaliteiten zo veel mogelijk worden gekenmerkt door hun microscopische uiterlijk.
Een eerste diagnose en evaluatie omvat ook andere bloedonderzoeken, zoals bloedchemie, om te controleren op mogelijke leukemiecomplicaties in andere organen, bijvoorbeeld.
Bone Marrow Biopsy
Een biopsie is een procedure waarbij een monster van cellen uit het lichaam wordt verwijderd voor verder onderzoek. Een beenmergbiopsie begint meestal met beenmergaspiratie, waarbij een kleine hoeveelheid vocht uit het beenmerg in een spuit wordt getrokken. Vervolgens wordt voor de biopsie zelf meestal een grote naald met een draaiende beweging in het bot gedrukt (meestal het heupbeen) om een klein, cilindrisch mergmonster te verkrijgen. Biopsiespecimens worden vervolgens onderzocht door een patholoog en ondergaan verdere laboratoriumtests. Afhankelijk van het type leukemie dat wordt vermoed, kunnen biopten op andere plaatsen, zoals de lymfeklieren, ook een rol spelen.
Lumbale punctie / wervelkolom
Een lumbale punctie of spinale tik kan worden uitgevoerd om leukemie te diagnosticeren. Onder plaatselijke verdoving wordt een naald ingebracht in een deel van de ruggengraat om toegang te krijgen tot de vloeistof die de wervelkolom omringt en baadt; een monster van de vloeistof wordt afgenomen, samen met eventuele leukemiecellen die aanwezig kunnen zijn. Een patholoog analyseert vervolgens deze vloeistof.
Genetische tests van kankercellen
Genetische testen worden vaak gedaan op de abnormale cellen als onderdeel van de diagnose en evaluatie van de leukemie. Cytogene analyse verwijst naar tests die veranderingen in de chromosomen van de leukemiecellen onderzoeken. Bepaalde mutaties en genetische herschikkingen helpen artsen ook te voorspellen hoe een maligniteit zich zou kunnen gedragen.
Scans en imaging
Soms spelen scans een rol bij het helpen van artsen om cellen in een bepaald deel van het lichaam te lokaliseren voor biopsie, of om te bepalen of lymfeklieren of andere organen worden vergroot.
Diagnose van verschillende typen leukemie
AML wordt gediagnosticeerd door beenmergbiopsie en laboratoriumanalyse van de beenmergcellen. AML kan zich soms verspreiden naar de vloeistof rond de hersenen en het ruggenmerg, zodat artsen een lumbaalpunctie of een wervelkolom kunnen uitvoeren om de vloeistof ook te laten analyseren. Tests worden ook gebruikt om het genetische profiel van de AML te onthullen, inclusief chromosomale kenmerken en specifieke genen en genetische veranderingen.
CLL wordt vaak gediagnosticeerd bij mensen die symptomen missen. CLL kan worden beschouwd als een mogelijke diagnose wanneer een volwassene een hoog absoluut aantal lymfocyten heeft, of een verhoging door extra lymfocyten. Hoge lymfocytenaantallen kunnen echter ook optreden bij andere, niet-kankerachtige aandoeningen zoals infectieuze mononucleosis en pertussis; ze komen ook voor bij bepaalde andere bloedkankers.
In sommige gevallen van CLL kunnen bloedtesten voldoende zijn voor de diagnose, maar het testen van het beenmerg is handig om te vertellen hoe geavanceerd het is en beenmergtesten worden daarom vaak vóór de behandeling uitgevoerd. In sommige gevallen van CLL kan een deel van een chromosoom ontbreken , wat de vooruitzichten kan beïnvloeden, dus is ook het genetisch testen van de abnormale cellen belangrijk.
CML , zoals CLL, wordt vaak gediagnosticeerd voordat een persoon symptomen heeft. CML kan eerst worden vermoed door de typische bevindingen in het bloed en vervolgens in het beenmerg te identificeren. De meeste patiënten met CML hebben te veel witte bloedcellen met veel onrijpe cellen in hun bloed. Soms hebben CML-patiënten lage aantallen rode bloedcellen of bloedplaatjes. Deze bevindingen kunnen wijzen op leukemie, maar de diagnose vereist meestal een andere bloedtest of een test van het beenmerg ter bevestiging.
Bij mensen met CML is het beenmerg vaak 'hypercellulair', wat betekent dat het meer bloedvormende cellen bevat dan verwacht omdat het vol zit met leukemiecellen. Een of andere vorm van genetische testen van de abnormale cellen wordt gedaan om te zoeken naar het Philadelphia-chromosoom en / of het BCR-ABL-gen.
ALL wordt meestal niet gediagnosticeerd zonder het beenmerg te onderzoeken. De meerderheid van de mensen met ALL heeft te veel onrijpe witte bloedcellen in hun bloed en niet voldoende rode bloedcellen of bloedplaatjes. Veel van de witte bloedcellen zullen lymfoblasten of ontploffingen zijn. Deze lymfoblasten zijn onrijpe lymfocyten die niet normaal functioneren. Net als AML, omdat ALL zich kan verspreiden naar het gebied rond de hersenen en het ruggenmerg, kan de vloeistof die deze organen baadt, worden bemonsterd via een lumbale punctie of ruggenprik. Net als bij andere soorten leukemie, onthullen speciale testen kenmerken van de abnormale cellen om de diagnose en leukemie-subtypen te helpen bepalen. Een voorbeeld van een voorbeeldkleuring verandert delen van de cellen zwart als ze AML-cellen zijn, maar niet als ze ALLE cellen zijn.
Chromosoomonderzoek speelt ook een rol bij AML omdat, zoals CML, sommige mensen met ALL een herschikking in hun chromosomen hebben die naar het Philadelphia-chromosoom leidt. Ongeveer 25 procent van de volwassenen met ALLEN heeft deze afwijking in hun leukemiecellen.
Hieronder staan schattingen voor het aantal nieuwe diagnoses van elk type leukemie in de Verenigde Staten elk jaar:
- 19.950 nieuwe gevallen van AML
- 18.,960 nieuwe gevallen van CLL
- 8.220 nieuwe gevallen van CML
- 6.590 nieuwe gevallen van ALL
Wanneer moet u uw arts spreken?
U moet een afspraak maken met uw arts als u aanhoudende klachten of symptomen hebt die u zorgen baren. Leukemie symptomen kunnen vaag en niet specifiek zijn. In sommige gevallen wordt leukemie ontdekt tijdens bloedonderzoeken die om een andere reden worden uitgevoerd.
Omdat veel van de symptomen van leukemie ook symptomen zijn van veel vaker voorkomende (en in sommige gevallen minder zorgzame) ziekten, is het belangrijk om niet in paniek te raken. Door met uw arts samen te werken, kunt u uw fysieke bevindingen of symptomen in de juiste context plaatsen, zodat u de meest geschikte volgende stappen zorgvuldig kunt overwegen.
Een woord van
Een diagnose van leukemie kan je wereld op zijn kop zetten. Of het nu jij, een geliefde of misschien je eigen kind is, leukemie is een diagnose waar niemand klaar voor is. Weet dat het volkomen normaal is om je overweldigd te voelen.
Onderwijs is de eerste stap en het zal je helpen om je eigen kankerreis onder controle te krijgen. In bijna alle gevallen is er ook een genezingsproces dat ook moet plaatsvinden - een die niet uit een infuuszak, pil of transfusie komt.
Maak gebruik van ondersteunende gemeenschappen en bronnen. Leer van mensen die in je schoenen hebben gelopen. Weet dat je nooit alleen bent, zelfs als het soms voelt alsof je bent. En stel altijd vragen.
> Bronnen:
> De vereniging van leukemie en lymfoom. https://www.lls.org/sites/default/files/file_assets/understandingleukemia.pd
> Nationaal kankerinstituut. Leukemie - Health Professional Version (PDQ). http://www.cancer.gov/types/leukemia/hp