Hoe communiceer je met iemand die niet in staat is om te praten of gebarentaal te gebruiken? Veel mensen met autisme communiceren via afbeeldingskaarten. Of ze nu uit tijdschriften worden gesneden, op CD's worden afgedrukt of als een set worden gekocht, beeldkaarten bieden autistische personen het vermogen om behoeften, verlangens en zelfs ideeën te communiceren zonder de noodzaak van gesproken taal.
Omdat veel mensen in het autismespectrum de neiging hebben om visueel te leren, is het verstandig om met beelden te communiceren. Net zo belangrijk, beelden zijn een universeel communicatiemiddel en ze zijn net zo begrijpelijk voor vreemden of jonge leeftijdsgenoten als voor ouders of therapeuten.
Het Picture Exchange Communication System (PECS)
Binnen de autismegemeenschap is de term PECS (meestal uitgesproken als "pex") synoniem geworden met prentkaarten van elk type. En net zoals "kleenex" hetzelfde is gaan betekenen als "weefsel", heeft PECS veel van zijn merkassociatie verloren. Maar PECS is eigenlijk een handelsmerkprogramma van Pyramid Educational Products, een klein bedrijf dat in de jaren tachtig is opgericht door Lori Frost en Andrew Bondy.
Pyramid Products produceert een behoorlijk aantal afbeeldingskaarten, hoewel ze zeker niet de grootste verzameling beschikbare afbeeldingen zijn. Ze produceren ook velcro-omlijnde boeken die zijn ontworpen om velcro-backed foto's te houden; maar nogmaals, dit zijn niet de meest aantrekkelijke of uitgebreide fotokaartproducten op de markt .
Veel belangrijker voor de PECS-filosofie zijn niet de specifieke kaarten of hun houders, maar eerder het proces waarbij non-verbale kinderen (en volwassenen) worden geleerd om deze kaarten te gebruiken. Resumeer in de loop van de tijd de makers van PECS (en hun claims worden ondersteund door ervaring en onderzoek), kinderen die PECS gebruiken bouwen onafhankelijke communicatievaardigheden.
Tegelijkertijd, blijkbaar als een bijproduct, krijgen veel kinderen ook veel gesproken taal.
De PECS-aanpak
Als u ervoor kiest om PECS te gebruiken (in tegenstelling tot alleen het aanbieden van grafische kaarten als een hulpmiddel voor communicatie), moet u worden opgeleid via Pyramid Products. Hun trainingsprogramma bereidt je voor op het werken met een leerling door zes fasen:
- In fase één, de trainer (dat ben jij), werkt met de leerling en hun verzorgers om erachter te komen wat het meest motiverend is voor die individuele leerling (een bal, speelgoed, eten, etc.). Er worden kaarten gemaakt die aangeven dat een motiverend voorwerp en een paar trainers de leerling helpen ontdekken dat ze door het overhandigen van de kaart het gewenste object kunnen krijgen.
- In fase twee gaat de trainer verder weg van de leerling, zodat de leerling daadwerkelijk naar de trainer moet komen en de kaart moet overhandigen. Dit is een les over levensvaardigheid bij het zoeken en verkrijgen van de aandacht van een ander.
- Fase drie vereist dat de leerling onderscheid maakt tussen meerdere afbeeldingen bij het aanvragen van een item. Voor sommige leerlingen is dit gemakkelijk, voor anderen is het moeilijker. Sommige leerlingen leren het beste met foto's en anderen met grafische afbeeldingen die het uiterlijk van een object benaderen.
- Fase vier begint leerlingen tijdens het maken van zinnen door middel van 'zinstrips'. In plaats van een enkele foto kunnen ze een "ik wil" -starter op de strip laten vallen om de zin te maken: "Ik wil een bal."
- Fase vijf daagt leerlingen uit om vragen te stellen met behulp van zinnenstrips, starters en afbeeldingen.
- In fase zes leren de leerlingen commentaar te leveren op de wereld om hen heen door te reageren op vragen als "wat hoor je?" "wat zie je?" Ze leren descriptoren ("de grote groene bal") en de complexere beeldtaal te gebruiken.
Dit leerproces kan weken, maanden of jaren duren om te voltooien. In het algemeen worden leerlingen aangemoedigd om PECS te gebruiken in verschillende settings en met verschillende partners.
Waarom PECS?
Beeldgebaseerde communicatie is bijna gratis. Het enige wat je nodig hebt, is een tijdschrift vol met foto's, een schaar, een looselefotebook en wat klittenband.
PECS, aan de andere kant, kan vrij duur zijn: enkele honderden dollars voor de initiële training, honderden meer voor lopende consultaties, enzovoort. Is het de moeite waard?
Volgens Pyramid Products is het verschil tussen de PECS-aanpak en de eenvoudige beeldgebaseerde communicatie aanzienlijk. Het belangrijkste is dat het verschil ligt in het bieden van de middelen om spontaan en onafhankelijk te communiceren. Naast het eenvoudigweg communiceren van communicatie, kan het proces ook:
- Negatief gedrag verminderen dat werd veroorzaakt door frustraties;
- Verhoog de beschikbaarheid voor leren en interactie;
- Verhoog de verbondenheid en emotionele nabijheid ;
- Spreek taalvaardigheden aan (dit is geen rechtstreeks resultaat van PECS, maar lijkt voor te komen als PECS-vaardigheden toenemen).
bronnen:
Frost, L. & Bondy, A. (2006). A Common Language: gebruik van BF Skinner's verbaal gedrag voor beoordeling en behandeling van communicatiestoornissen in SLP-ABA. The Journal of Speech - Language Pathology and Applied Behavior Analysis. 1, 103-110.
> Ruth Anne Rehfeldt & Shannon L. Root (2005). Het vaststellen van afgeleide verzoekvaardigheden bij volwassenen met ernstige ontwikkelingsstoornissen. Journal of Applied Behavior Analysis, 38, 101-105.
Yokoyama, K., Naoi, N., & Yamamoto, J. (2006). Onderwijzen van verbaal gedrag met behulp van het Picture Exchange Communication System (PECS) met kinderen met een autistische spectrumstoornis. Japanese Journal of Special Education, 43, 485-503.