Chemotherapie en lage aantallen witte bloedcellen

Hoe beïnvloedt chemotherapie het aantal witte bloedcellen?

Chemotherapie doodt snel delende kankercellen. Het doodt ook een aantal snel te delen normale cellen in het lichaam, zoals die in het beenmerg die de aanvoer van witte bloedcellen, of WBC, in je bloedcirculatie houden. WBC-tellingen vallen tijdelijk met veel verschillende middelen die worden gebruikt als chemotherapie om kanker te behandelen.

Met bloedkankers zoals leukemie en lymfoom kunnen de kankers zelf ook het aantal WBC doen dalen wanneer kankercellen de gezonde bloedvormende cellen in het beenmerg vervangen.

Vaak, wanneer chemotherapie WBC-niveaus beïnvloedt, veroorzaakt het ook een afname van andere cellen en celproducten in het bloed, zoals rode bloedcellen en bloedplaatjes.

Wanneer vallen WBC-tellingen terug?

De daling van het aantal witte bloedcellen begint een paar dagen nadat chemotherapie is toegediend en bereikt de laagste waarden in de tweede of derde week na chemotherapie. Naarmate de beenmergcellen herstellen van de effecten van chemotherapie, beginnen de WBC-tellingen weer te stijgen. Vóór elke chemotherapiecyclus worden bloedtellingen gecontroleerd om ervoor te zorgen dat ze weer normaal zijn.

Zijn lage WBC gevaarlijk?

Witte bloedcellen zijn verantwoordelijk voor de bescherming van het lichaam tegen infecties. Wanneer het WBC-aantal laag is, neemt het risico op infecties toe.

Wanneer tellingen laag genoeg zijn, kan het lichaam deze infecties niet gemakkelijk beheersen.

Lage aantallen leiden echter niet altijd tot infecties. Bijna alle mensen met chemotherapie hebben een laag aantal tijdens chemotherapie. Maar slechts enkele mensen ontwikkelen ernstige infecties die verband houden met lage WBC-tellingen.

Hoe controleren artsen op lage WBC-tellingen?

Op gezette tijden tijdens chemotherapie zijn bloedtesten nodig om het aantal cellen te controleren. Deze tests worden CBC's of 'Hemogrammen' genoemd. Tellingen van witte bloedcellen worden gerapporteerd als Total Leukocyte Counts of TLC's. TLC's tellen de verschillende soorten witte bloedcellen. Een specifiekere telling is de Absolute Neutrophil Count (ANC) . Neutrofielen zijn één type WBC, en niveaus van neutrofielen zijn erg voorspellend voor hoe goed het lichaam bacteriële infecties kan beheersen. Wanneer het ANC onder een bepaalde waarde ligt, kunnen artsen verdere chemotherapie uitstellen en medicijnen gaan gebruiken om infecties te voorkomen of te behandelen.

Wat zijn de tekenen van infectie tijdens chemotherapie?

Het meest veelbetekenende teken van infectie is koorts. Wanneer koorts optreedt in de aanwezigheid van lage neutrofielen (ANC), wordt dit febriele neutropenie genoemd. Andere tekenen van infectie zijn onder andere:

Neem onmiddellijk contact op met uw arts als u één van de bovenstaande tekenen of symptomen heeft tijdens chemotherapie.

Hoe kunnen infecties worden voorkomen als de tellingen laag zijn?

Een paar eenvoudige stappen kunnen uw kansen op infectie verminderen:

Antibiotica worden niet routinematig gebruikt als de tellingen laag zijn en er geen tekenen van infectie zijn. De situatie van elke persoon kan echter anders zijn. Uw arts beslist over de noodzaak van antibiotica op basis van specifieke tekenen en risicofactoren , evenals informatie die zeer specifiek is voor uw individuele medische geschiedenis en het klinische scenario.

Hoe worden lage WBC-tellingen beheerd?

In de meeste gevallen zijn lage tellingen tijdelijk.

Tellingen beginnen snel te stijgen en bereiken normale niveaus zonder infecties te veroorzaken, en verdere chemotherapie kan worden voortgezet.

Wanneer het aantal bloedcellen te laag is of er een hint van infectie in het lichaam is, kunnen artsen:

Niet alle mensen die lage aantallen WBC ontwikkelen, zijn goede kandidaten voor geneesmiddelen die deze aantallen verhogen.

Kunnen lage WBC-graven worden voorkomen?

Soms kan het stimuleren van het lichaam om meer nieuwe bloedcellen aan te maken nuttig zijn als een of meer van uw bloedcelaantallen laag zijn of als uw aantal naar verwachting erg laag zal zijn. Bijvoorbeeld, soms wordt het beenmerg vooraf gestimuleerd, als een preventieve maatregel, wanneer tellingen naar verwachting vallen als gevolg van een geplande kankertherapie.

Deskundigen hebben meerdere sets richtlijnen ontwikkeld over wanneer beenmergstimulerende middelen wel en niet moeten worden gebruikt. Veel van de focus ligt op het in balans brengen van de voordelen en risico's van beenmergstimulatie, en er zijn veel, veel verschillende klinische factoren waarmee rekening moet worden gehouden.

Er zijn onderzoeken gaande om te achterhalen op welke manier patiënten kunnen profiteren van groeifactoren die de productie van bloedcellen stimuleren. Onderzoekers zijn ook geïnteresseerd in het bepalen van de beste manier om groeifactoren met elkaar te combineren - en met andere middelen die chemotherapie en hormoontherapie omvatten.

> Bronnen:

> Smith TJ, Bohlke K, Lyman GH, et al. Aanbevelingen voor het gebruik van WBC-groeifactoren: update van de richtlijnen voor de klinische praktijkrichtlijn van de American Society of Clinical Oncology. J Clin Oncol. 2015; 33: 3199-3212.