Zelfs als autistische mensen taal gebruiken, hebben ze het moeilijk om te communiceren
De meeste mensen met autisme (hoewel niet allemaal) hebben het vermogen om te praten. Sommige mensen met autisme praten zelfs veel. Meestal praten mensen met autisme echter anders dan neurotypische mensen . Sommige van die verschillen hebben betrekking op de daadwerkelijke productie en het gebruik van gesproken taal. Anderen met betrekking tot non-verbale "lichaamstaal" en andere sociale signalen.
Nog anderen zijn echt over het begrijpen en reageren op culturele verwachtingen.
Wat is een pragmatische spraakvertraging?
De American Speech-Language Hearing Association (ASHA) beschrijft pragmatische spraak als drie componenten:
Taal gebruiken voor verschillende doeleinden, zoals
- begroeting (bijv. hallo, tot ziens)
- informeren (ik krijg bijvoorbeeld een cookie)
- veeleisend (bijv. geef me een cookie)
- veelbelovend (ik krijg bijvoorbeeld een cookie voor je)
- vragen (bijvoorbeeld, ik wil graag een koekje)
Veranderen van taal volgens de behoeften van een luisteraar of situatie, zoals
- anders praten met een baby dan met een volwassene
- achtergrondinformatie geven aan een onbekende luisteraar
- anders spreken in een klaslokaal dan op een speelplaats
Regels volgen voor gesprekken en verhalen vertellen, zoals
- om de beurt in gesprek
- gespreksonderwerpen introduceren
- op het onderwerp blijven
- hoe verbale en non-verbale signalen te gebruiken
- hoe gezichtsuitdrukkingen en oogcontact te gebruiken
Natuurlijk verschillen de regels voor spraak en communicatie van gemeenschap tot gemeenschap en kunnen ze van land tot land verschillen. Maar het vermogen om deze regels te observeren, te begrijpen en te gebruiken (en de juiste veranderingen aan te brengen in verschillende sociale settings) is de sleutel tot pragmatische spraak en communicatie.
Hoe autisme pragmatische toespraak uitwerkt
Voor mensen met autisme is pragmatische spraak bijna altijd een probleem op een bepaald niveau. Het is duidelijk dat een non-verbale persoon worstelt met heel verschillende uitdagingen dan een zeer verbale persoon, maar beiden hebben waarschijnlijk hulp nodig bij het begrijpen van gezichtsuitdrukkingen, non-verbale signalen, het nemen van dingen, enzovoort. Hoewel autistische spraakpatronen van persoon tot persoon verschillen, kunnen personen met autisme:
- luider of stiller zijn dan cultureel wordt verwacht
- spreek met een plattere stem of gebruik een andere intonatie dan normaal
- herhaal hele brokken scripts uit tv-programma's, video's of films
- praten over wat een onderwerp met een ander onderwerp lijkt te zijn
- domineren het gesprek met praten over een onderwerp dat alleen voor zichzelf van belang is
- zeg steeds opnieuw dezelfde dingen (letterlijk dezelfde feiten steeds weer herhalen, of dezelfde zinnen steeds weer op dezelfde manier gebruiken, bijvoorbeeld: "dat is geweldig" als reactie op elke uitspraak)
- vragen stellen of informatie geven over onderwerpen die gewoonlijk als taboe of op zijn minst gevoelig worden beschouwd (bijvoorbeeld: "Dus, ben je echt boos over je recente scheiding?" of "Ik ging gisteren naar de dokter en moest een urinemonster geven.")
- voer gesprekken in wanneer ze niet zijn uitgenodigd en / of verlaat gesprekken voordat de discussie voorbij lijkt te zijn
- hebben moeite om sarcasme, grappen, uitdrukkingen en uitdrukkingen te herkennen, zoals 'de pot die de ketel zwart noemt', tenzij ze worden uitgelegd
- taal gebruiken die niet past in de situatie (te formeel, te informeel, grappig proberen te zijn in een ernstige situatie of serieus proberen te zijn in een dwaze situatie)
- stel vragen gewoon om hun eigen ideeën of meningen te geven (bijvoorbeeld: "Hou je van telescopen? Ik hou van telescopen, ik heb er drie, een daarvan is een Celestron ..."
- de waarheid vertellen, zonder te weten of het vertellen van de waarheid een negatief resultaat zal hebben ("ja, die jurk doet je er dik uitzien")
- falen of weigeren deel te nemen aan het soort praatjespraatjes die meestal de interacties tussen nieuwe kennissen of in gespannen situaties versoepelen (bijvoorbeeld weer praten)
Hoe therapeuten kunnen helpen
Zowel logopedisten als therapeuten voor sociale vaardigheden werken met autistische kinderen en volwassenen om pragmatische vertragingen in de spraak te overwinnen. Familie en vrienden kunnen ook helpen door geschikte spraakpatronen en taalgebruik actief te onderwijzen, modelleren en rollenspellen. In tegenstelling tot sommige therapieën, kunnen spraak- en sociale vaardigheidstherapieën een aanzienlijk verschil maken voor zowel kinderen als volwassenen.
Verbeteringen in pragmatische spraakvaardigheden kunnen een enorm positief verschil maken in de reactie van anderen op mensen met ASS. Het is echter belangrijk om op te merken dat het mogelijk is om autistische kinderen te 'trainen', met name tot het punt waarop hun taalgebruik technisch correct is maar sociaal 'uit'. Vreemd maar waar, een kind met autisme dat de hand schudt met een volwassene, hem in de ogen kijkt en zegt: "Het is me een genoegen om je te ontmoeten" gedraagt zich, niet als een kind, maar als een zakenpartner!
bronnen:
> Adams, C. (2015). Beoordeling en interventie voor kinderen met een pragmatische taalbeschadiging. In DA Hwa-Froelich (Ed.), Ontwikkeling en stoornissen van sociale communicatie (pp. 141-170). New York: Psychology Press.
> American Speech-Language-Hearing Association. Sociaal taalgebruik (Pragmatiek). 2017.
> Brukner-Wertman, Yael et al. Sociale (pragmatische) communicatiestoornis en de relatie ervan tot het autismespectrum: dilemma's die voortkomen uit de DSM-5 classificatie. Journal of Autism and Developmental Disorder. Augustus 2016, Volume 46, Issue 8, pp 2821-2829.