Een absentieverlies, ook wel 'petit mal prisonure' genoemd, is een type aanval dat wordt gekenmerkt door een plotselinge en korte aanval die tussen 10 en 30 seconden kan duren. Gedurende deze periode heeft een persoon met een afwezigheidstoornis een verminderd bewustzijn, wat betekent dat zij zich in deze periode niet bewust zijn van hun omgeving of hun bewegingen.
Nadat de aanval heeft plaatsgevonden, zal de persoon plotseling het bewustzijn hervatten.
Een absentieverbinding wordt meestal gekenmerkt door het volgende:
- Snel knipperen van de ogen
- Spreuken waarbij de persoon eruit lijkt te zien in de ruimte
- Automatismen of doelloze bewegingen, zoals vingertikken of klapperen met de lip
Dit soort aanvallen kan meerdere keren per dag plaatsvinden en de persoon kan zich al dan niet bewust zijn van zijn of haar aanval. Als u iemand observeert met een afwezigheidsaanvaarding, kunnen ze lijken alsof ze niet op u letten. Hoewel ze er misschien onschadelijk uitzien, kunnen deze aanvallen het leren beïnvloeden en het werk beïnvloeden, vanwege de stukjes tijd die tijdens elke aanval zijn gemist.
Oorzaken
Abake-aanvallen worden meestal voor het eerst opgemerkt bij kinderen van 4 tot 8 jaar oud, maar het kan ook zo laat beginnen als de vroege adolescentie. Absence-aanvallen hebben meestal een genetische component voor hen. Sommige mensen met verzuimaanvallen kunnen een familiegeschiedenis van epilepsie hebben.
Bovendien kunnen sommige anti-epileptische medicijnen, zoals fenytoïne (Dilantin) en carbamazepine (Tegretol), ook leiden tot verzuimaanvallen. Bij mensen die vatbaar zijn voor verzuimaanvallen, kan hyperventilatie een trigger zijn.
Diagnose
Uw arts zal een zorgvuldige medische geschiedenis inlassen, inclusief de kenmerken van de aanvallen die u ervaart.
De grootste aanwijzing van een "typische afwezigheidsinbraak" is de aanwezigheid van een symmetrische gegeneraliseerde 3 Hz spike en golfontlading op het elektro-encefalogram (EEG).
Behandeling Medicijnen
Er zijn een paar anti-epileptische medicijnen waarmee uw zorgverlener u kan helpen uw verzuimvangst onder controle te houden, waaronder:
- Ethosuximide (Zarontin)
- Valproic acid (Depakene)
- Lamotrigine (Lamictal)
Uw zorgverlener zal u regelmatig volgen om ervoor te zorgen dat u reageert op medicatie en dat er geen verdere complicaties optreden. Op basis van uw vorderingen kan uw zorgverlener besluiten uw dosis te verhogen.
Bron:
> Braunwald E, Fauci ES, et al. Harrison's Principles of Internal Medicine. 16e ed. 2005.