Wanneer je buik kwetst, kan diagnose uitdagend zijn
Buikpijn is een vrij algemeen medisch probleem, en de ernst van het probleem varieert van een lichte ergernis tot levensbedreigend. De reden hiervoor is dat buikklachten net zo eenvoudig kunnen zijn als een gestoorde buik bij een kind dat te veel snoep heeft gekregen na een trick or treat op Halloween of zo complex is als een patiënt die een spoedoperatie nodig heeft om een deel van de darm te verwijderen dat is uitgehongerd door zuurstof .
Terwijl buikpijn gebruikelijk is, is elk geval uniek - net zoals elke patiënt uniek is. Uw gezondheidsgeschiedenis, soort pijn, leeftijd, geslacht, hoe lang de pijn aanwezig is geweest, hoe het voelt en waar u zich voelt, het zal allemaal helpen bepalen welke tests worden besteld om het probleem te diagnosticeren.
Is het acute of chronische buikpijn?
Een acute ziekte is er een die plotseling en vaak ernstig begint. Een voorbeeld van acute buikpijn zou zijn wanneer een patiënt een ernstig geval van blindedarmontsteking ervaart, waarbij infectie veroorzaakt dat de appendix opzwelt en steeds pijnlijker wordt. Terwijl een acute ziekte meestal snel begint, kan de ziekte of de pijn weken of zelfs maanden aanhouden. Een gebroken been is bijvoorbeeld een acuut probleem, maar het been kan nog een lange tijd pijn blijven doen.
Een chronische ziekte is er een die zes maanden of langer duurt. Chronische buikpijn is buikpijn die ten minste zes maanden heeft geduurd en waarvan kan worden verwacht dat deze zelfs nog langer zal duren, mogelijk zelfs voor een heel leven als de oorzaak niet kan worden behandeld of genezen.
Chronische pijn kan worden veroorzaakt door aanhoudende problemen die niet kunnen worden genezen, zoals cirrose van de lever.
Chronische buikpijn kan een bekende oorzaak en een geplande behandelingskuur hebben, waarbij acute buikpijn mogelijk eerst moet worden gediagnosticeerd om vervolgens op de juiste wijze te worden behandeld.
Geschiedenis voor buikpijn
Als u last heeft van aanzienlijke buikpijn, moet u niet verbaasd zijn als het lijkt dat de aanbieder veel vragen stelt.
Het vinden van de geschiedenis van de ziekte, evenals de medische geschiedenis van de patiënt, is vaak de snelste en gemakkelijkste manier om de mogelijke oorzaken van buikpijn te verkleinen.
Bijvoorbeeld, een patiënt die aangeeft dat hij al decennia lang zwaar drinkt, heeft meer kans op een leverprobleem, terwijl een jonge vrouw in de vruchtbare leeftijd die seksueel actief is en geen geboortebeperking gebruikt, een grotere kans heeft om een complicatie van zwangerschap.
Sommige vragen lijken uiterst persoonlijk, maar het is absoluut noodzakelijk dat u de vragen zo goed mogelijk beantwoordt, omdat uw antwoorden bepalen welke tests geschikt zijn voor uw aandoening.
Het lichamelijk onderzoek
Een van de beste manieren om buikpijn te diagnosticeren is een lichamelijk onderzoek van de buik uitgevoerd door een ervaren clinicus. Het standaard lichamelijk onderzoek wordt in de onderstaande volgorde uitgevoerd.
- Inspectie: de buik wordt blootgelegd en onderzocht op eventuele uiterlijke aanwijzingen voor de aard van het probleem. Kneuzingen, littekens en andere vlekken op de huid kunnen helpen mogelijke problemen te suggereren.
- Auscultatie: Luisteren naar de verschillende delen van de buik met een stethoscoop kan erg handig zijn. De geluiden die de darmen maken (of niet maken) kunnen helpen verschillende problemen binnen of buiten te beheersen.
- Percussie: dit is wanneer de clinicus methodisch op verschillende delen van de buik tikt. Dit proces kan helpen om de grootte van organen te bepalen zonder röntgen- of beeldstudies.
- Palpatie: dit is het proces waarbij verschillende delen van de buik zachtjes worden ingedrukt om te bepalen of ze zacht of pijnlijk zijn. Hierdoor kan het gebied van waarschijnlijk zorg worden verkleind en kan het gemakkelijker worden om een probleem te diagnosticeren.
Bijvoorbeeld, als de pijn meestal in de rechter onderbuik van de patiënt is, ook wel bekend als het rechter onderste kwadrant, is de bijlage misschien de oorzaak van de pijn. Als het linker bovenste kwadrant na een ernstig auto-ongeluk pijn doet, kan de oorzaak van pijn de milt zijn.
Lab-tests voor buikpijn
Een manier om een ernstig probleem in het lichaam te diagnosticeren, is het onderzoeken van lichaamsvloeistoffen. Dit kan betekenen: bloed afnemen, een ontlasting nemen, of een monster speeksel verzamelen, naast andere opties. Bloedonderzoek en urinetests behoren tot de meest gebruikelijke tests voor buikpijn, en worden vaak gevolgd door aanvullende tests nadat de resultaten beschikbaar zijn.
CBC: Een volledig bloedbeeld, of CBC, is een bloedtest die kan helpen bepalen of een infectie in het lichaam aanwezig is. Bepaalde typen bloedcellen nemen toe wanneer een infectie aanwezig is, en de aanwezigheid van een infectie kan helpen de aard van het probleem te bepalen. Als er een infectie in het bloed aanwezig is, wordt vaak een cultuur en gevoeligheid gebruikt om het type infectie en de beste behandeling te bepalen.
Leverzymen / Leverfunctietest: leverenzymen zijn testen die, als ze verhoogd zijn, wijzen op een probleem met de functie van de lever. Andere levertesten kunnen aangeven of de lever succesvol zijn werk doet door schadelijke gifstoffen uit het lichaam te verwijderen. De lever kan op vele manieren worden beschadigd, waaronder het nemen van te veel medicijnen die schadelijk zijn voor de lever, te veel alcohol drinken, of door een natuurlijk ziekteproces - en deze aandoeningen zijn vaak pijnlijk.
Urinalyse: deze kijkt naar de urine om te bepalen of er bloed of een infectie in de urinewegen aanwezig is. Een urineweginfectie kan pijn veroorzaken in de nieren, urineleiders, blaas of urethra, of een combinatie van alle vier. Dit kan leiden tot pijn die wordt gevoeld in de rug, de buik of het bekken.
Amylase en Lipase: deze bloedtesten kijken naar enzymniveaus geproduceerd door de pancreas. Verhoogde waarden kunnen duiden op een infectie in de pancreas met de naam pancreatitis, die zeer pijnlijk kan zijn en kan leiden tot ziekenhuisopname.
Occulte ontlasting / Hemoccult-test: dit is een test die bloed in de ontlasting zoekt, wat geen normale bevinding is. Bloed in de ontlasting dat niet met het blote oog kan worden gezien, kan wijzen op een probleem in het bovenste deel van het spijsverteringskanaal.
Zwangerschapstest: voor vrouwen in de vruchtbare leeftijd die buikpijn hebben, is een zwangerschapstest een van de eerste tests die doorgaans worden uitgevoerd. Een positieve zwangerschapstest kan veel symptomen verklaren en de aanwezigheid van pijn kan duiden op een buitenbaarmoederlijke zwangerschap.
Imaging-studies voor buikpijn
CT: De CT-scan of Computed Tomography imaging-onderzoek wordt vaak uitgesproken als "cat-scan". Deze test is niet-invasief, kijkend naar de binnenkant van het menselijk lichaam zonder zelfs maar het lichaam aan te raken. Deze test maakt gebruik van veel röntgenfoto's om een beeld te creëren van de binnenkant van het menselijk lichaam, dat vervolgens kan worden gelezen door een bekwame radioloog. De testafbeeldingen kunnen worden verbeterd door het gebruik van contrast, dat gedetailleerdere afbeeldingen kan opleveren, maar dat bij de meeste patiënten met bekende nierproblemen niet veilig kan worden gebruikt.
MRI: Magnetic Resonance Imaging maakt gebruik van magnetische velden om afbeeldingen van de binnenkant van het menselijk lichaam te produceren. Net als de CT-scan is het niet-invasief en kunnen afbeeldingen van het lichaam worden gemaakt zonder het lichaam rechtstreeks aan te raken. Een MRI kan niet worden uitgevoerd op een persoon met bepaalde soorten metaal in het lichaam, omdat de test zeer sterke magneten gebruikt die schadelijk kunnen zijn voor patiënten met sommige implantaten. Contrast kan worden gebruikt om de beelden te verbeteren, maar kan opnieuw niet veilig worden gebruikt bij sommige patiënten met nierproblemen.
Bekkenonderzoek: dit onderzoek kijkt naar de voortplantingsorganen van een vrouw door de genitaliën en de binnenkant van de vagina te inspecteren. Deze test, samen met het verkrijgen van uitstrijkjes uit de baarmoederhals of het testen van eventueel aanwezige drainage, kan bepalen of een infectie of ziekteproces pijn veroorzaakt.
Rectaal examen: Het digitale rectale examen, of DRE, is een onderzoek van het rectum met een vinger. Tijdens deze test plaatst de onderzoeker een gehandschoende en gesmeerde vinger in het rectum. Ze zijn op zoek naar rectale tonus, de kracht waarmee de anale sluitspier dicht wordt gehouden. Ze zullen ook onderzoek doen naar overduidelijk bloed, massa's in het rectum en kunnen mogelijk de prostaat bij mannelijke patiënten onderzoeken. Een klein ontlastingsmonster wordt vaak verkregen tijdens het rectale onderzoek, zodat een occulte ontlastingstest kan worden uitgevoerd. Constipatie kan mogelijk ook worden gediagnosticeerd met behulp van dit type onderzoek, omdat ontlasting tijdens het rectumonderzoek vaak aanvoelt als kleine, harde korrels.
EGD: bekend als Upper GI, Esophagogastroduodenoscopy, panendoscopy of upper endoscopy, deze test wordt gebruikt om het bovenste deel van het maagdarmkanaal van binnenuit te inspecteren. Met behulp van een verlichte endoscoop met een camera wordt de endoscoop in de mond ingebracht zodat de binnenkant van de slokdarm, maag en twaalfvingerige darm (het eerste deel van de dunne darm) kan worden geïnspecteerd. Deze test zal helpen bepalen of maagpijn wordt veroorzaakt door zure reflux of maagzweren. Deze test vereist anesthesie , omdat de patiënt wordt gesedeerd gedurende de procedure, die wordt uitgevoerd door een getrainde arts.
Colonoscopie: dit is een test waarmee een arts de binnenkant van de dikke darm (dikke darm) kan inspecteren met een instrument dat zowel een lamp als een camera heeft, met de afbeeldingen op een monitor. Tijdens deze test kan de examinator de gehele dikke darm inspecteren op pijnbronnen of zelfs bloeden en kan hij ook biopsiemonsters nemen en andere kleine procedures uitvoeren tijdens het onderzoek. Deze test vereist anesthesie, zodat de patiënt door het onderzoek kan slapen en wordt uitgevoerd door een getrainde arts.
KUB: Dit is een röntgenfoto van de buik die naar de nieren, urineleiders en blaas kijkt, evenals naar de darmen en de botten van het bekken en de wervelkolom. Deze test is erg handig om te bepalen of gas in het maagdarmkanaal of obstipatie een rol speelt in de pijn die de patiënt ervaart, of dat er nierstenen aanwezig zijn die pijn kunnen veroorzaken.
Echografie: deze test gebruikt geluidsgolven die hoger zijn dan het menselijk oor kan waarnemen om beelden van de binnenkant van het menselijk lichaam te creëren. Hoewel deze test het meest bekend staat als een test die tijdens de zwangerschap wordt gebruikt om de foetus te zien en het geslacht te bepalen, kan de echografie worden gebruikt om de buik te onderzoeken en te bepalen of er problemen zijn met de weefsels en organen daar. Een echografie kan vaak problemen met de galblaas opsporen en wordt vaak gebruikt om de nieren te evalueren.
> Bronnen:
> Een praktische gids voor klinische geneeskunde. Examen van de buik. Universiteit van Californië, San Diego.
> Imaging voor chronische buikpijn bij volwassenen.