Antifosfolipidensyndroom (APS), ook bekend als 'kleverig bloed', is een auto-immuunziekte - het resultaat van het feit dat het immuunsysteem het lichaam in wezen aanzet en het ten onrechte aanvalt. In het geval van APS maakt het lichaam antilichamen aan tegen zijn eigen bloedeiwitten.
Antifosfolipidensyndroom kan voorkomen bij personen zonder enige geassocieerde ziekte. Dit wordt primaire APS genoemd.
De aandoening kan ook optreden bij systemische lupus erythematosus (SLE) of een andere auto-immuunziekte. Dit wordt secundaire APS genoemd.
Hoe vaak antifosfolipidensyndroom optreedt, is nog niet bekend. APS-antilichamen kunnen worden gevonden in maar liefst 50% van de mensen met lupus en in ongeveer 1% tot 5% van de rest van de bevolking. Antifosfolipidensyndroom komt het meest voor bij volwassenen van jonge tot middelbare leeftijd, maar het kan op elke leeftijd beginnen.
symptomen
Samen met de antilichamen begint het lichaam bloedstolsels te produceren. De bloedstolsels kunnen bloedvaten en aderen blokkeren, waardoor de bloedtoevoer naar een deel van het lichaam wordt onderbroken. De symptomen van de individuele ervaringen komen van de locatie (s) en de effecten van de bloedstolsels :
- Aders of slagaders van de armen of benen - Stolsels kunnen pijn, zwelling, gevoelloosheid, tintelingen in de handen of voeten of beenulcera veroorzaken. Als de bloedtoevoer volledig was afgesneden, zoals een teen, kan het individu de teen verliezen.
- Slagaders van het hart - Stolsels kunnen pijn op de borst of een hartaanval veroorzaken . Het individu kan ook problemen met hartruis of hartklep hebben.
- Bloedvaten van de huid - Stolsels kunnen kneuzingen ( purpura ) of een vlekkerige, paarsachtige uitslag veroorzaken, genaamd livedo reticularis.
- Bloedvaten van de hersenen - Een stolsel dat bloedtoevoer naar een deel van de hersenen afsnijdt veroorzaakt een beroerte . Een persoon met APS kan ook last krijgen van migraine of epileptische aanvallen .
- Placenta tijdens de zwangerschap - Vrouwen met APS kunnen frequente miskramen of vroeggeboorten hebben.
De meest ernstige vorm van antifosfolipide-syndroom, genaamd catastrofale APS, treedt op wanneer veel inwendige organen gedurende een periode van dagen tot weken bloedstolsels ontwikkelen.
Diagnose
De diagnose van antifosfolipide syndroom is gebaseerd op karakteristieke symptomen en tekenen, plus laboratoriumtesten. Als een persoon bloedstolsels in de benen heeft gehad zonder een andere mogelijke oorzaak, kan APS de oorzaak zijn. Een bloedtest voor anticardiolipine-antilichamen kan helpen de diagnose te bevestigen. Andere afwijkende testresultaten, zoals verlaagde bloedplaatjes of anemie , kunnen aanwezig zijn. Een computertomografie (CT) -scan of magnetische resonantie beeldvorming (MRI) kan de aanwezigheid van bloedstolsels bevestigen.
Behandeling
De behandeling van het antifosfolipidensyndroom is gebaseerd op de symptomen van het individu. Catastrofale APS vereist ziekenhuisopname. Sommige individuen die kenmerkende antilichamen hebben maar geen symptomen van APS kunnen worden gestart met dagelijkse lage dosis aspirine om het risico op vorming van bloedstolsels te verminderen. Als een bloedstolsel wordt ontdekt, wordt de persoon gestart met anticoagulantia zoals Coumadin (warfarine) of Lovenox (enoxaparine).
Met medicatie- en levensstijlaanpassingen (zoals het vermijden van lange perioden van inactiviteit waarbij stolsels in de benen kunnen ontstaan), kunnen de meeste mensen met het primaire antifosfolipidesyndroom een normaal, gezond leven leiden.
Degenen die secundaire APS hebben, kunnen extra problemen krijgen vanwege hun onderliggende reumatische of auto-immuunziekten.
Bron:
"Antiphospholipid Antibody Syndrome." Infopagina's. 15 oktober 2006. De APS Foundation of America.