Het woord oppervlakteactieve stof is een verkorte vorm van "oppervlakte-actieve stof", een oppervlakteactieve stof is een chemische stof die mengsels van olie en water stabiliseert door de oppervlaktespanning te verminderen op het grensvlak tussen de olie- en watermoleculen. Omdat water en olie niet in elkaar oplossen, moet een oppervlakte-actieve stof aan het mengsel worden toegevoegd om te voorkomen dat het in lagen wordt gescheiden.
Oppervlakteactieve stoffen in cosmetica bieden een of meer van zes verschillende functies:
- Detergentia voor reiniging
- Bevochtigingsmiddelen in permanenten
- Schuimmiddelen voor shampoos
- Emulgatoren in crèmes en lotions
- Conditioneringsmiddelen in huid- en haarverzorgingsproducten
- Oplosmiddelen voor parfums en aroma's
Soorten
Wasmiddel: Reinigende oppervlakteactieve stoffen zijn onder meer zepen en reinigingsmiddelen die voor reiniging op de huid of het haar worden geplaatst. Deze oppervlakteactieve stoffen zullen de olie naar de oppervlakteactieve stof trekken. Wanneer de oppervlakteactieve stof wordt weggespoeld terwijl de olie wordt vastgehouden, worden de oliën met het water afgespoeld.
Schuimmiddelen: veel producten zoals reinigingsmiddelen of shampoos zijn vaak beschikbaar in een schuimvorm in tegenstelling tot een vloeibare vorm. Studies hebben aangetoond dat consumenten vaak de voorkeur geven aan de schuimformulering, hoewel het feit dat het een schuim is, niet noodzakelijkerwijs iets te maken heeft met het vermogen om te reinigen. Een voorbeeld van een schuimende gezichtswas is de Cetaphil Oil-Control Foaming Face Wash.
De oppervlakteactieve stof in het schuimmiddel maakt het mogelijk dat het product als een schuim achterblijft in plaats van terug te klappen in vloeibare vorm. Bepaalde plaatselijke medicamenten zoals topische steroïden (bijv. Olux-schuim) of topische minoxidil zijn ook beschikbaar in schuimformulering. Deze schuimformuleringen worden soms geprefereerd door patiënten bij het aanbrengen van een medicijn op de hoofdhuid.
Emulgatoren: emulsies zijn mengsels van oliën en water die semi-stabiel zijn en niet worden gescheiden in hun olie- en waterlagen. De oppervlakteactieve stof maakt het mogelijk dat de emulsie deze goed gemengde kwaliteit heeft. Voorbeelden van emulsies zijn vochtinbrengende crèmes en lotions . Consumenten geven in het algemeen de voorkeur aan moisturizers om een uniforme textuur te hebben in tegenstelling tot lagen van olie en water of alleen de olie zelf. Wanneer aangebracht op de huid, worden de oliën "afgeleverd" op het huidoppervlak.
Conditioneringsmiddelen: conditionerende middelen omvatten "leave-on" -huid en haarverzorgingsproducten zoals haarconditioners . Na gebruik van een haarconditioner blijft het product op het haar zitten, waardoor het een glad aanvoelt dankzij het lipofiele (olieachtige) deel van het molecuul.
Oplosmiddelen: Oppervlakteactieve stoffen kunnen worden gebruikt als oplosmiddelen als ze proberen een kleine hoeveelheid olie in een grote hoeveelheid water te mengen. Een voorbeeld van producten zijn colognes, parfums en huidtoners .
De chemische make-up van een surfactant
Omdat oppervlakteactieve stoffen mengsels van olie en water stabiliseren, hebben ze zowel een hydrofiele ("waterminnende") als lipofiele ("olieminnende") groepen. Met beide groepen is de oppervlakteactieve stof amfifiel. De hydrofiele groep maakt het mogelijk dat de oppervlakteactieve stof oplosbaar is in water, terwijl de hydrofobe groep het mogelijk maakt dat de oppervlakteactieve stof oplosbaar is in oliën.
> Bronnen:
> Friesbach U, Erasmy J. "Oppervlakteactieve stoffen en oppervlakteactieve systemen voor natuurlijke en organische cosmetica." SOFW-Journal . 138: 2012.
> Rieger M, Rhein LD. Oppervlakteactieve stoffen in cosmetica . Tweede druk. CRC Press. 1997.
> Romanowski, Perry. "Cosmetische oppervlakteactieve stoffen - een inleiding voor cosmetische chemici." Chemici Corner.