Diagnose en behandeling van het verlies van blaascontrole
Urine-incontinentie, of het plotselinge verlies van controle over de blaas, is niet iets waar vrouwen of mannen over praten buiten de grenzen van een hechte relatie. Het is niet alleen beschamend, het kan ook problemen veroorzaken voor mensen die een oorzaak niet kunnen lokaliseren.
Oorzaken van urine-incontinentie
Er kunnen tal van redenen zijn waarom een persoon plotseling een verlies van blaascontrole zou moeten ervaren.
Sommige zijn kortetermijnkwesties die uiteindelijk op zichzelf oplossen; andere zijn ernstiger en vereisen medische tussenkomst.
Een van de meest voorkomende oorzaken:
- Infecties van het u- tractuskanaal en vaginale infecties kunnen leiden tot incontinentie, omdat ze van invloed kunnen zijn op het systeem dat onze neiging of vermogen tot plassen regelt.
- Sluitspierproblemen kunnen de schuld zijn, omdat de spieren die het openen en sluiten van de urethra regelen plotseling kunnen verzwakken. Dit is gebruikelijk tijdens en na de zwangerschap. Overactieve blaasspieren kunnen ook een probleem zijn.
- Neurologische stoornissen , waaronder een dwarslaesie, cervicale spondylose of degeneratieve multiple sclerose , worden ook geassocieerd met incontinentie.
- Diabetische neuropathie kan de zenuwen van de urinewegen beschadigen, waardoor de controle over de blaas verloren gaat.
- Mobiliteitsstoornissen kunnen het moeilijk maken om snel naar de badkamer te gaan.
- Psychische problemen, zoals depressie, kunnen interfereren met iemands normale urinatiepatronen.
Soorten urine-incontinentie
Om de oorzaak te identificeren, zullen artsen proberen de omstandigheden en factoren te identificeren die aanleiding geven tot een incontinentie. De voorwaarden zijn in grote lijnen als volgt gedefinieerd:
- Urge-incontinentie is de plotselinge en intense drang om te plassen die je niet kunt stoppen. Het kan 's nachts gebeuren, waardoor je het bed bevochtigt, of in sociale situaties waarin je geen optie hebt om je met spoed te verontschuldigen.
- Overactieve blaas , ook wel OAB genoemd, is de plotselinge drang om te urineren die je niet kunt onderdrukken. Het wordt vaak gezien als een subcategorie van drang-incontinentie.
- Stress-incontinentie is dat wat gebeurt als u hoest, lacht, niest of plotseling een emotionele schok krijgt.
- Overloopincontinentie is wanneer u voelt dat uw blaas vol is, maar slechts kleine hoeveelheden urine kan afgeven.
- Gemengde incontinentie combineert meerdere of alle hierboven genoemde aandoeningen.
Diagnose van urine-incontinentie
Een uitgebreid onderzoek naar urine-incontinentie omvat een lichamelijk onderzoek, een volledige beoordeling van uw gezondheidsgeschiedenis, een reeks laboratoriumtesten en urodynamische tests om te beoordelen hoe goed uw blaas en urinewegen functioneren. U kunt ook worden gevraagd om het plagiaatdagboek bij te houden om uw urination patronen op uurbasis te documenteren over een periode van 48 tot 72 uur.
Behandeling van urine-incontinentie
Gedragsveranderingen, waaronder dieet en lichaamsbeweging, kunnen sommige mensen helpen de blaasbeheersing te herstellen als ze consequent worden uitgevoerd. In sommige gevallen kunnen medicijnen worden voorgeschreven om deze strategieën aan te vullen.
Een van deze technieken is blaastraining waarbij een gestructureerd urineschema is opgenomen dat u moet volgen. Elke twee tot drie uur gedurende de dag zou je naar de badkamer gaan om alleen dan te plassen.
U documenteert elk bezoek, met details over een urgentie of een probleem dat u mogelijk heeft ondervonden.
Het doel is om de capaciteit van uw blaas te vergroten en alleen te gaan wanneer dat nodig is (in tegenstelling tot elke keer dat u denkt dat u naar de badkamer zou rennen). Dit helpt u om een volledige blaas aan te voelen en extra uitstapjes naar het toilet te vermijden wanneer uw blaas gewoon niet vol is.
Er zijn andere technieken, zowel therapeutisch als ondersteunend, die artsen gebruiken:
- Bekkenspiertraining leert je hoe knijp en laat je kegelspieren los om de urinestroom beter te beheersen. Dit is met name handig voor vrouwen die na de zwangerschap een deel van hun blaascontrole hebben verloren.
- Wijzigende vloeistof De inname beperkt de hoeveelheid vloeistof die u drinkt, evenals dranken die een diuretisch effect hebben. Deze omvatten cafeïnehoudende dranken (koffie, thee, cola) die niet alleen het plassen bevorderen maar ook de blaas kunnen irriteren. De techniek bereidt je ook voor op sociale evenementen door de vloeistofinname twee tot drie uur vóór vertrek te beperken.
- Een pessarium (een klein oplosbaar blok dat in de vagina wordt ingebracht) kan worden gebruikt voor postmenopauzale vrouwen met problemen met de blaascontrole. Dit is meer een aanvullend hulpmiddel dan een vorm van behandeling.
- Mannelijke incontinentie-apparaten kunnen worden gebruikt bij mannen die andere therapieën hebben nagelaten. De opties omvatten een kunstmatige sluitspier (een opblaasbare manchet die op de urethra drukt) en een mannelijke tilband (een draagbaar hulpmiddel dat de urethra ondersteunt).
- Vulstoffen zijn stoffen, zoals collageen, die rond de urethra worden ingespoten om verzakte spieren en weefsel te ondersteunen. Vrouwen kunnen alleen een lokaal anestheticum voor deze procedure nodig hebben, terwijl gemiddeld een algemene of regionale anesthesie kan vereisen.
- Retropubische suspense is een chirurgische techniek die bij vrouwen wordt gebruikt om de verslapping van de blaashals en urethra op te heffen.
- Een suburethrale tilband is een minimaal invasieve chirurgische ingreep die gericht is op het verhogen van de compressie van de urethra bij vrouwen. Dit wordt meestal gebruikt om stress-incontinentie te behandelen.
Bron:
> Shamliyan, T .; Wyman, J .; Bliss, D .; et al. "Preventie van urine- en fecale incontinentie bij volwassenen." Evidence Report / Technology Assessment. December 2007; 161: 1-379.