Veel mensen die leven met een neurologische aandoening, of die een beroerte overleven, hebben moeite met slikken. Mensen met dysfagie hebben moeite met eten, drinken en medicijnen nemen. Als dysfagie niet adequaat wordt gediagnosticeerd en beheerd, kan dit leiden tot slechte voeding, aspiratiepneumonie en verdere invaliditeit.
Symptomen van dysfagie
Dysfagie wordt gekenmerkt door moeite met slikken.
Verschillende neurologische aandoeningen, zoals beroerte, dementie, hersenverlamming en multiple sclerose kunnen dysfagie veroorzaken als de slikspieren zwak worden of de coördinatie verliezen. Mensen met dysfagie kunnen de volgende symptomen ervaren bij het slikken :
- verstikking
- Hoesten of kokhalzen
- Vloeistof die uit de neus komt
- Voedsel dat verstrikt raakt in de longen
- Verzwakte stem
- kwijlen
- Gebrek aan controle over de tong
- Verlies van propreflex
Normaal slikken en spijsvertering van voedsel
De eerste stap bij het slikken is de vorming van een voedselbolus. Deze stap kan ernstig verslechteren als u dysfagie heeft.
Een voedselbolus is een kleine, ronde massa voedsel die in de vroege fase van de spijsvertering in de mond wordt gevormd. De vorming van een voedselbolus maakt het inslikken gemakkelijker en veiliger en helpt ook het proces van voedselvertering (afbraak) te beginnen, zodat de opname van voedingsstoffen in de maag en dunne darm kan plaatsvinden.
Een voedselbolus wordt gevormd als voedsel wordt gekauwd, gesmeerd met speeksel, gemengd met enzymen en gevormd tot een zachte, samenhangende massa. De bolus blijft in de mondholte (mond) totdat het inslikken begint.
De initiële formatie van de bolus is afhankelijk van vier stappen van orale verwerking die kunnen worden verstoord als u dysfagie heeft.
Deze stappen omvatten:
- Het eten van de voorkant van de mond naar de tanden verplaatsen
- Het voedsel naar de achterkant van de mond transporteren om een bolus te vormen
- De bolus naar de achterkant van de tong verplaatsen om in te slikken
- De bolus inslikken
Zodra de mond- en keelspieren beginnen te slikken, beweegt de voedselbolus vrij snel door de slokdarm, geholpen door onwillekeurige (niet opzettelijke) spierbewegingen van de slokdarm. De bolus passeert vervolgens een spier die de slokdarm van de maag scheidt, de slokdarmsfincter genoemd. Deze spier sluit nadat de voedselbolus de maag binnenkomt, zodat het voedsel in de maag blijft en verder wordt afgebroken tijdens het maagdigestieproces .
Als een bolus de maag binnenkomt, komt deze in de kromming van de maag. Tijdens het maagdigestieproces wordt de bolus chemisch verwerkt door de zuren en enzymen die in de maag worden aangemaakt. Uiteindelijk, als de bolus verder wordt afgebroken, worden enkele voedingsstoffen in de voedselbolus opgenomen in de maag. Het grootste deel van het materiaal gaat naar de dunne darm voor verdere afbraak en absorptie.
Bolusvorming en desintegratie zijn om verschillende redenen belangrijke stappen in het verteringsproces.
Allereerst zorgt de vorming van een zachte en gesmeerde voedselbolus ervoor dat voedsel gemakkelijker door de verschillende regio's in het spijsverteringsstelsel kan reizen. En de verandering in de textuur en samenstelling van het voedsel begint het chemische spijsverteringsproces, wat het proces is waardoor het voedsel dat we eten wordt afgebroken tot deeltjes die klein genoeg zijn, zodat het lichaam de voedingscomponenten in de bloedbaan kan opnemen. Deze kenmerken van voedselbolusvorming bepalen uiteindelijk de snelheid waarmee voedsel en voedingsstoffen worden opgenomen en vrijgegeven in het lichaam.
Normaal gesproken wordt een voedselbolus met een constante snelheid gevormd en reist dan efficiënt door het spijsverteringsstelsel voor verdere afbraak en absorptie in de maag en in de dunne darm.
Dysfagie kan echter de efficiënte vorming van de voedselbolus belemmeren.
Een woord van
Als u dysfagie heeft gehad, kunnen uw slikproblemen na verloop van tijd alleen maar verbeteren. Er is echter geen garantie dat u zonder tussenkomst zult verbeteren. Er zijn verschillende manieren waarop u betere slikmogelijkheden kunt krijgen als u dysfagie heeft.
Het beheer van dysfagie omvat aanpassingen van levensstijl, oefentherapie en medische behandeling.
- Verandering van levensstijl: houdingsveranderingen, zowel staand als zittend, maar ook langzamer eten zijn eenvoudige methoden die het slikproces kunnen vereenvoudigen. Dunnere vloeistoffen, zoals water, zijn moeilijker te slikken als u dysfagie heeft. Het veranderen van de dikte van vloeistoffen en het eten van zacht voedsel kan nuttig zijn.
- Oefeningstherapie: Behandeling van dysfagie omvat therapie met behulp van spraak, taal, beroeps- of fysiotherapeuten. Oefeningen van de tong , lippen , keel en mond ontspannen en versterken de spieren die het slikken beheersen en vergroten de flexibiliteit van het gebied.
- Medische therapie: er zijn voorgeschreven medicijnen die de keelspieren kunnen helpen om slikken gemakkelijker te maken. Andere vormen van behandeling kunnen procedures omvatten zoals neuromusculaire elektrische stimulatie (NMES).
> Verder lezen:
> De anatomie en fysiologie van normaal en abnormaal slikken bij orofaryngeale dysfagie, Sasegbon A, Hamdy S, Neurogastroenterol Motil. 2017 nov; 29 (11). doi: 10.1111 / nmo.13100. Epub 25 mei.