Crooked Erections na prostaatoperatie

De bijeenkomst van de American Urology Association is 's werelds grootste urologievergadering. Het programma is gestructureerd rond de expositie van enkele duizenden wetenschappelijke presentaties die worden vrijgegeven in voorlopige rapporten die 'abstracts' worden genoemd. Bij het beoordelen van de 2015-abstracts ving een in het bijzonder, geschreven door Dr. John Mulhall van Memorial Sloan Kettering in New York, mijn oog.

Dr. Mulhall, een toonaangevende expert op het gebied van seksuele stoornissen bij mannen. Hij heeft verschillende boeken over dit onderwerp geschreven en is jaarlijks een hoofdspreker geweest op de septemberconferentie voor patiënteneducatie van het Prostate Cancer Research Institute.

In de studie van Dr. Mulhall werden 276 mannen geopereerd aan prostaatkanker. Ze werden vervolgens geëvalueerd voor de ontwikkeling van kromme erecties (de ziekte van Peyronie) binnen 3 jaar na het ondergaan van de operatie. De gemiddelde leeftijd van de studiedeelnemers was 56. Dr. Mulhall meldde dat 17,4% van de mannen een kromme erectie ontwikkelde. De afwijking ontwikkelde zich gemiddeld 12 maanden na de operatie. De ontwikkeling van de ziekte van Peyronie bij deze mannen die een operatie ondergingen, kwam drie keer vaker voor dan het levensgevaar van een man die Peyronie's ontwikkelt. Ongeveer 5% van de mannen ontwikkelt de ziekte van Peyronie in hun leven.

Zoals beschreven in Wikipedia: "De ziekte van Peyronie is een bindweefselaandoening die gepaard gaat met de groei van vezelachtige plaques in de penis.

In het bijzonder vormt zich een omhulsel van littekenweefsel rond de corpora cavernosa (de erectiele lichamen van de penis). Dit littekenweefsel veroorzaakt pijn, abnormale kromming, erectiestoornissen, inkeping, verlies van omvang en verkorting. Wikipedia meldt dat een "verscheidenheid aan behandelingen is gebruikt, maar geen daarvan is bijzonder effectief geweest."

In zijn studie stelt Dr. Mulhall dat de ziekte van Peyronie, veroorzaakt door prostaatchirurgie, eerder in de wetenschappelijke literatuur is vermeld bij een andere gelegenheid. Voor mij is dit nogal schokkend. Hoe is het mogelijk dat een dergelijk frequent en verwoestend seksueel probleem al zo lang over het hoofd is gezien door de urologische medische gemeenschap? Zenuwsparende radicale prostatectomie is de afgelopen 30 jaar uitgevoerd bij enkele miljoenen mannen. Als twee miljoen mannen kanker hebben geopereerd aan prostaatkanker, hebben meer dan 300.000 mensen de ziekte van Peyronie ontwikkeld.

Ik kan slechts twee mogelijke verklaringen bedenken voor het gebrek aan aandacht dat dit verwoestende probleem heeft gekregen. Ten eerste praten urologen gewoon niet met hun patiënten na de operatie. Zou het kunnen dat ze zich totaal niet bewust zijn geweest van het veelvuldig voorkomen van Peyronie's? De andere mogelijkheid is dat de urologen zich wel degelijk bewust zijn van deze verwoestende bijwerking, maar bewust hebben besloten te zwijgen. Dit zou in overeenstemming zijn met het falen van urologen om een ​​ander schokkend neveneffect van een operatie te melden dat Dr. Mulhall onder de aandacht van het publiek bracht - het veel voorkomende probleem van ejaculatie van urine tijdens een orgasme.

Dr. Mulhall en een paar andere deskundigen hebben dit walgelijke probleem gemeld dat kennelijk voorkomt bij ongeveer 20% van de mannen met prostaatoperaties. 'Climacturia' is een term die Dr. Mulhall heeft bedacht om dit probleem te beschrijven.

Als chirurgische behandeling de enige manier was om de overleving bij mannen met prostaatkanker te verlengen, kunnen vreselijke bijwerkingen zoals de ziekte van Peyronie en climacturie als een noodzakelijk kwaad worden beschouwd om het leven van een man te redden. Echter, in deze tijd, worden meerdere andere opties zoals straling, zaadimplantaten, focale therapie en zelfs eenvoudige bewaking met actieve bewaking allemaal als gangbaar beschouwd.

Toch blijven er elk jaar meer dan 75.000 mannen kiezen voor een radicale prostatectomie.

Gezien de vele nadelen van chirurgie in vergelijking met de andere opties, kan men niet anders dan zich afvragen waarom chirurgie nog steeds populair is. De reden is eigenlijk gemakkelijk te begrijpen. Studies tonen aan dat 80% van de tijd patiënten eenvoudigweg hun arts raadplegen bij het selecteren van de behandeling: "Wat je ook zegt, doc, jij bent de expert." Het probleem is dat in de prostaatwereld urologen (die chirurgen zijn) de artsen zijn die komen als eerste in de rij om mannen met pas gediagnosticeerde prostaatkanker te adviseren. Is het dan ook niet verwonderlijk dat chirurgie de belangrijkste aanbeveling is van de urologen.