Onderzoek naar de behandeling met Lupron of Provenge in verband met gemetastaseerde prostaatkanker , waardoor de therapie in een eerder stadium werd gestart, resulteerde in een significante verhoging van de antikankereffecten. Evenzo tonen studies die de effectiviteit van het starten van Taxotere in een eerder stadium evalueren hetzelfde.
Taxotere starten in een eerder stadium
Taxotere is al meer dan tien jaar de gangbare chemotherapie voor geavanceerde, hormoon-resistente prostaatkanker.
Het werd in 2004 goedgekeurd door de FDA nadat bewezen is dat het de overleving verlengt. Vóór de FDA-goedkeuring van Taxotere waren de enige beschikbare chemotherapeutische middelen (Novantrone, Emcyt en Velban) van grenswaarde. Novantrone kan bijvoorbeeld pijn verminderen en de kwaliteit van leven verbeteren. Het had echter geen invloed op de overleving. Taxotere werd door de FDA goedgekeurd nadat twee grote gerandomiseerde studies een overlevingsvoordeel bevestigden, maar de mate van overlevingsverbetering was relatief klein, slechts in de orde van enkele maanden.
Jarenlang vroegen experts zich af wat de optimale timing is voor het gebruik van Taxotere. Moet het worden gestart nadat resistentie tegen Lupron is ontstaan of zou het effectiever zijn om te starten voordat hormoonresistentie optreedt? Omdat de oorspronkelijke onderzoeken die leidden tot de FDA-goedkeuring van Taxotere de werkzaamheid ervan evalueerden bij mannen die al Lupron-resistent waren, was het algemene beleid van artsen het onthouden van Taxotere totdat Lupron niet effectief was.
Artsen redeneren als volgt: "Omdat Taxotere verschillende bijwerkingen heeft, en ook omdat er geen bewijs is dat eerdere behandeling effectiever is, zullen we u alleen aanraden om Taxotere in te zetten nadat Lupron stopt met werken."
Het is bekend dat de meeste mannen met uitgezaaide prostaatkanker uiteindelijk hormoonresistentie ontwikkelen.
Daarom is het, omdat eerdere behandeling vaak effectiever is, logisch om te overwegen de ziekte aan te vallen voordat hormoonresistente cellen zich verder vermenigvuldigen en muteren in therapieresistente klonen. In 2014 en 2015 zijn de resultaten gepubliceerd van twee klinische onderzoeken die dit uitgangspunt testten.
Resultaten van recente studies
De eerste studie, CHAARTED (Chemo-hormonale therapie versus gerandomiseerde studie met Androgen Ablation voor uitgebreide ziekte bij prostaatkanker), werd gepresenteerd op de jaarlijkse bijeenkomst van de American Society of Clinical Oncology (ASCO) 2014 en gepubliceerd in de New England Journal of Medicine in 2015 Het toonde aan dat voor mannen met nieuw gediagnosticeerde hormoongevoelige kanker, bij patiënten die al metastasen hadden ontwikkeld, de toevoeging van vier maanden van Taxotere in combinatie met Lupron de overleving aanzienlijk verbeterde vergeleken met mannen die Lupron alleen begonnen en toen Taxotere begonnen wanneer de Lupron stopte met werken. In deze studie was de overleving van de mannen die met Taxotere werden behandeld op hetzelfde moment als Lupron, 18 maanden langer dan die van mannen die aanvankelijk uitsluitend met Lupron werden behandeld.
De resultaten van een ander, vergelijkbaar onderzoek, STAMPEDE (systemische therapie bij het vooruitlopen of gemetastaseerde prostaatkanker: evaluatie van de drugeffectiviteit), werden gepresenteerd tijdens de 2015 ASCO-vergadering.
In deze studie van bijna 3000 pas gediagnosticeerde, hormoongevoelige mannen kreeg de helft van de mannen onmiddellijk Taxotere plus Lupron. Hun overleving werd vergeleken met de andere helft die aanvankelijk alleen met Lupron werd behandeld. Net als in de CHAARTED-studie werd deze tweede groep met Taxotere behandeld nadat de Lupron stopte met werken. En nogmaals, net als bij de CHAARTED-studie, leefden mannen die Taxotere begonnen vóór hormoonresistentie significant langer.
Dus hoewel vroeger Taxotere nu de nieuw vastgestelde norm is, in het dagelijks beheer van patiënten met prostaatkanker, de manier waarop andere soorten nieuwe behandeling (zoals Zytiga, Xtandi, Xofigo en Jevtana) worden geselecteerd, volgt vaak een goed versleten, sequentieel patroon.
Het gebruik van medicijnen uit de rij of in combinatie wordt vaak afgekeurd. De standaardbenadering is standaard: "Het is altijd zo gedaan."
Artsen gebruiken dit overdreven conservatieve denken om vele redenen en evalueren niet altijd de behandelwijzen van buitenaf. Echter, zeker nu er zoveel nieuwe en effectieve middelen FDA-goedgekeurd zijn, kan het gebruik van behandelingen op een pedantische sequentiële manier er niet in slagen het potentieel van deze nieuwe antikankerinstrumenten te maximaliseren.