Ben je een zelfverzekerde extraverte of een verlegen introvert persoon? Neem je risico's? Is je leven georganiseerd? Word je snel boos? Meer dan 20.000 wetenschappelijke artikelen laten zien dat onze genen onze persoonlijkheid beïnvloeden. Sommige gedragsgenetici stellen dat tot 60 procent van onze persoonlijkheid aangeboren is, terwijl de rest ontstaat door omgevingsfactoren.
Dit betekent echter niet dat we geen invloed hebben op ons gedrag.
Door onze persoonlijkheidskenmerken beter te begrijpen, kunnen we leren om op een potentieel efficiëntere manier door ons leven te navigeren. Nu is er technologie beschikbaar die ons kan helpen genetica en psychologie te integreren met andere aspecten van ons leven, zoals relaties, werk en algemeen welzijn.
De eerste DNA-overeenkomende behuizingen
Hoewel 99,6 procent van onze genetische code identiek is, zijn we allemaal uniek. Hoewel minder dan 1 procent van onze genen verschillen bevat, maken deze verschillen ons speciaal. Single nucleotide polymorphisms (SNPs) vertegenwoordigen de meest voorkomende genmutaties die bijdragen aan onze uniciteit. SNP's beïnvloeden de productie van hormonen en neurotransmitters. Aangezien hormonen hebben aangetoond invloed te hebben op ons gedrag, kunnen we veronderstellen dat het SNP's zijn die ons gedrag een sterke genetische link geven. Zo zijn hoge niveaus van het hormoon oxytocine waarschijnlijker bij een aanhankelijk persoon, terwijl hoge dopaminegehalten gerelateerd zijn aan risiconemers.
Commerciële genetische tests zijn nu beschikbaar die uw genen gerelateerd aan hormonen en neurotransmitters, waaronder dopamine, oxytocine en serotonine, kunnen analyseren. Deze tests kunnen u helpen meer te weten te komen over uw genetische gedragsinstelling. Gemetrics en LifeNome zijn twee bedrijven die DNA-persoonlijkheidstests aanbieden die je de kans geven om je genetica te verkennen, omdat het gaat om de potentiële rol die ze spelen in je sociale gedrag, creativiteit, geheugenprestaties en je leerstijl.
De nieuwste bevindingen van gedragsgenetica inspireerden ook een idee om DNA-persoonlijkheidstesten te gebruiken bij het zoeken naar een geschikte huisgenoot. SpareRoom, een website voor het delen van appartementen en huizen die actief is in de Verenigde Staten en het Verenigd Koninkrijk, introduceert een nieuwe service die u helpt een kamergenoot te vinden die past bij uw DNA-profiel. Het bedrijf bouwt voort op technologie ontwikkeld door Karmagenes, een in Zwitserland gevestigde startup die DNA en psychometrische testen combineert.
Karmagenes, wiens motto "Meet yourself" is, heeft zijn gezondheidstechnologie gebouwd met behulp van de resultaten van gepubliceerd onderzoek. Abonnees van SpareRoom krijgen een zelftestkit om een monster van hun speeksel te maken. Gebruikers nemen ook een online psychometrische vragenlijst. In het Karmagenes-lab wordt je DNA geëxtraheerd uit je speekselfitheelcellen. Uw SNP's worden geïdentificeerd en geanalyseerd met behulp van bio-informatica. De onderzoekers van Karmagenes passen vervolgens een speciaal algoritme toe om SNP's en genen te koppelen aan verschillende gedragskenmerken.
Het uiteindelijke rapport bevat 14 persoonlijkheidskenmerken, waaronder optimisme, zelfvertrouwen en stresstolerantie, en geeft aan hoe deze kenmerken worden beïnvloed door uw genen. Het is de bedoeling van SpareRoom om Karmagenes-bevindingen te gebruiken om mensen te adviseren over het soort persoonlijkheid waarmee ze het best kunnen worden vergeleken, waardoor de kansen op een disharmonisch samenleven worden geminimaliseerd.
Een nieuw tijdperk van genomische psychologie
Sommige experts beweren dat als je iemands genetische make-up kent naast zijn of haar levensgeschiedenis, je het gedrag van die persoon beter kunt begrijpen. Met behulp van deze individueel-specifieke informatie, zou een psycholoog, in theorie, effectievere geestelijke gezondheidsopties kunnen bedenken. Met nieuwe wetenschappelijke en technologische ontdekkingen transformeert de traditionele psychologie in de genomische psychologie. De genomische benadering kijkt naar de interacties tussen genetische en omgevingsfactoren op moleculair niveau - het gaat verder dan erfelijkheid.
Professor Turhan Canli van Stony Brook University, New York, beweert dat in de toekomst genomische analyse psychologen kan helpen niet alleen menselijk gedrag te verklaren maar ook te voorspellen en eventueel te veranderen.
Zijn onderzoek is gericht op biologische mechanismen die individuele verschillen vormgeven.
Zijn onderzoeksgroep onderzocht bijvoorbeeld mogelijke verbanden voor depressie. Ze zijn begonnen met het in kaart brengen van neurale correlaten van de interactie tussen het serotonine genotype en stress. Het serotonine-transportergen bevindt zich op chromosoom 17 en we hebben één kopie van elke ouder. Een persoon kan twee korte varianten van dit gen hebben, een korte en een lange variant, of twee lange varianten. Canli's groep gebruikte een fMRI om de hersenactivatie te meten van gebieden die verband houden met stress en depressie (de amygdala en de hippocampus) en de absolute niveaus van bloedstroming in rust bij mensen met en zonder een voorgeschiedenis van depressie. Ze kwamen overeen met de resultaten met het genotype van de persoon.
Ze vonden dat in dragers van de korte variant van het chromosoom 17 serotoninegen levensstress geassocieerd was met hogere rustactivatie. In contrast, in dragers van de lange variant, resulteerde meer spanning in lagere rustactivatie. Canli concludeerde dat levensstress een ander effect op mensen kan hebben, afhankelijk van hun serotonine-genexpressie. Een de-sensitiserend effect kan worden waargenomen bij dragers met de lange variant, terwijl dragers van het korte allel meer gevoelig worden voor stress.
Gen polymorfismen zijn ook onderzocht in andere gebieden van de psychologie. Associaties werden ook gevonden bij schizofrenie, de ziekte van Alzheimer, aandachtstekortstoornis met hyperactiviteit en stemmings- en angststoornissen. Menselijk genoomonderzoek lijkt belangrijke inzichten te verschaffen in ons gedrag.
Beperkingen van de gedragsgenetica
Hoewel gedragsgenetica een belangrijk aspect van gedragsonderzoek bijdraagt, kan de wetenschap nog niet beweren dat ons DNA onze bestemming is. Wetenschappers zijn misschien in staat muizen te fokken die dapper of angstig zijn, maar er zijn veel complexiteiten in gen-omgevingsinteracties die mensen moeilijker maken om te 'categoriseren' met betrekking tot het voorspellen van hun gedrag. Niemand kan echt weten wat voor soort persoon je wordt en wat je gewoon zult doen op basis van je genen. Dit idee wordt verder ondersteund door de opkomst van de epigenetica, die stelt dat genen kunnen worden in- en uitgeschakeld door externe factoren of omgevingsfactoren.
Niettemin kan nieuwe technologie een opwindende gelegenheid bieden om inzicht te krijgen in onze psyche. Naarmate deze gezondheidstechnologie evolueert, is het belangrijk dat deze ontwikkelingen niet worden gekaapt en op onethische manieren worden gebruikt (bijvoorbeeld om bepaalde groepen mensen pijn te doen of de nadelen te vergroten voor diegenen die al risico lopen). Veel mensen vinden de overeenkomsten tussen gedragsgenetica en eugenetica storend. Deskundigen zijn het erover eens dat we ons bewust moeten zijn van zowel de mogelijke voordelen en misbruiken van nieuwe technologie in verband met gedragsgenetica en de ontwikkelingen van het veld op een gewetensvolle en waakzame manier moeten toepassen.
> Bronnen
> Bouchard Jr. T, Loehlin J. Genes, evolutie en persoonlijkheid. Gedragsgenetica . 2001; 31 (3): 243-273.
> Canli T. De opkomst van de genomische psychologie. Inzichten uit genomische analyses stellen psychologen in staat om menselijk gedrag te begrijpen, te voorspellen en aan te passen. EMBO-rapporten . 2007; 8 (Suppl1): S30-S34.
> McGue M. Het einde van gedragsgenetica ?. Gedragsgenetica . Mei 2010; 40 (3): 284-296.
> Plomin R, Colledge E. Genetica en psychologie: meer dan erfelijkheid. Europese psycholoog . 2001; 6 (4): 229-240.